اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر خودکارآمدی کودکان شهر تهران

هدف: هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر خودکارآمدی دانش آموزان سوم تا پنجم ابتدایی دختر منطقه 1 و 2 تهران در سال 97-1396 بوده است. روش: طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان سوم تا پنجم ابتدایی دختر منطقه 1 و 2 تهران بوده است. از این میان 30 نفر به روش هدفمند و در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15نفر) و کنترل (15نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای آموزش مهارت های اجتماعی را دریافت نمود. هر دو گروه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامه خودکارآمدی کودکان و نوجوانان (موریس، 2001) پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده به وسیله آزمون کوواریانس و با استفاده از نرم افزار 20-spss تجزیه و تحلیل شدند. یافته: یافته های های پژوهش نشان داد که بین میانگین خودکارآمدی (مولفه های خودکارآمدی اجتماعی و خودکارآمدی هیجانی)، گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود داشته است (0.05p<. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت های اجتماعی بر خودکارآمدی دانش آموزان تاثیر داشته است.