اثربخشی مشاوره گروهی مبتنی بر طرحواره درمانی بر طرح واره های ناسازگار اولیه

پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی مشاوره با رویکرد طرحواره درمانی بر تغییر طرح واره های ناسازگار اولیه دانشجویان صورت گرفته است. بدین منظور ازمیان دانشجویان دختر مجرد دانشگاه فرهنگیان شیراز واحد سلمان فارسی نمونه ای 30 نفره به شیوه تصادفی نظام مند انتخاب شده و در دو گروه 15 نفری به عنوان گروه های آزمایشی و کنترل جای گرفتند. پرسشنامه ی «طرحواره های یانگ» (فرم کوتاه) به عنوان ابزار اندازه گیری در پیش آزمون و پس آزمون به کار برده شد. مداخلات مبتنی برطرح واره درمانی طی 16 جلسه با شیوه مشاوره گروهی انجام پذیرفت. و نتایج با نرم افزار spss و تحلیل کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج آماری نشان داد که مشاوره گروهی مبتنی بر طرحواره درمانی بر تغییر 8 طرح واره های ناسازگاراولیه یعنی: محرومیت هیجانی، رهاشدگی، بی اعتمادی/بدرفتاری، انزوای اجتماعی/ بیگانگی، نقص/شرم، وابستگی/بی کفایتی، اطاعت و بازداری هیجانی، موثر و معنا دار بوده یعنی باعث کاهش میانگین نمرات گروه آزمایشی مرتبط با طرح واره های ناسازگار گردیده است. در مجموع می توان گفت که آموزش مبتنی بر طرح واره درمانی می تواند موجب تغییر طرح واره های ناسازگار اولیه در دانشجویان گردیده و به لحاظ پیش گیری و درمانی مورد استفاده قرار گیرد.