رابطه بین منبع کنترل سلامت و کیفیت زندگی سالمندان بازنشسته آموزش و پرورش

یکی از دوره های حساس و مهم در زندگی انسان ها دوره سالمندی است. توجه به مسائل این دوره از جمله موضوع کیفیت زندگی سالمندان و عوامل مؤثر بر آن، نظیر حمایت های اجتماعی از اهمیت بسزایی برخوردار است. هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین منبع کنترل سلامت و کیفیت زندگی سالمندان بازنشسته آموزش و پرورش است. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری کلیه سالمندان بازنشسته آموزش و پرورش شهر بابل در سال 1395 است. روش نمونه گیری غیر تصادفی و در دسترس است که حجم نمونه بر طبق جدول کرجسی و مورگان 160 نفر انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه چندوجهی منبع کنترل سلامت و فرم کوتاه شده کیفیت زندگی و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار spss استفاده شد. نتایج حاکی از آن است بین منبع کنترل سلامت درونی و کیفیت زندگی سالمندان بازنشسته آموزش و پرورش رابطه معناداری وجود دارد، (0.05p-value<). افزایش کنترل سلامت درونی (مراقبت سالمندان از سلامتی خود) باعث افزایش کیفیت زندگی آنان خواهد شد. هم چنین بین منبع کنترل سلامت بیرونی و کیفیت زندگی افراد بازنشسته آموزش و پرورش رابطه معناداری وجود دارد؛ (0.05p-value<) این رابطه معنادار نشان می دهد؛ عواملی مانند شانس و مراقبت دیگران از قبیل پزشک و خانواده فرد، تأثیر مستقیمی در کیفیت زندگی سالمندان دارد؛ بنابراین هرچه کنترل سلامت بیرونی فرد بیشتر باشد متعاقباً سلامتی فرد بیشتر شده، فرد احساس می کند که اهمیت زیادی برای دیگران دارد و درنتیجه زندگی شادتری خواهد داشت.