بررسی چالش ها و راهکارهای آموزش صحیح آموزش زبان عربی در دبیرستان ها

از قرون نخستین اسلامی، آموختن زبان عربی به دو سبب یکی اعتقاد و دیگری استواری آن نسبت به زبان فارسی در میان ایرانیان مسلمان رواجی چشم گیر یافت. اندیشمندان ایرانی مسلمان به همان میزان که در زبان فارسی توانمند بودند، تلاش کردند تا علوم زبان عربی را به نیکی و با مهارت فراگیرند. آنان به واسطه ی کتابت آثار خویش یا ترجمه ی آثار فارسی به زبان عربی، بر تحکیم و تنظیم علوم این زبان و فرهنگ عربی تأثیری شگرف نهادند. از میان ایشان فرهیختگانی چون ابن مقفّع، عبدالحمید کاتب، سیبویه، جرجانی، تفتازانی و... سر برآوردند و درباره ی فهم الفاظ و معانی زبان قرآن همّتی والا مبذول داشتند تا از سستی در کتاب آسمانی و بی توجّهی نسبت به الفاظ وحی بکاهند. بی شک بخشی بزرگ از ماندگاری زبان عربی و علوم آن به واسطه ی همین فرهیختگان ایرانی مسلمان بوده است ولی امروزه اهمیت این زبان تا اندازه ی قابل ملاحظه ای در میان ما ایرانیان مسلمان کم شده و هر روز شاهد کمرنگ تر شدن حضور آن در عرصه های گوناگون هستیم. که علت آن می تواند عدم شناخت کافی از علوم زبان عربی و اهمیت ارتباطش با زبان فارسی و نبود شیوه ی مناسب فراگیری آن و عدم آگاهی از کاربرد درست این زبان باشد. در این پژوهش که به روش کتابخانه ای انجام شده، تلاش شده است راهکارهایی برای ایجاد علاقه و انگیزه در دانش آموزان نسبت به درس عربی و جلوگیری از افت تحصیلی آن ها بیان شود. نتایج پژوهش حاکی از آن است که باید در اولین فرصت کتاب های عربی بهتری را با محتوای جذاب و قواعد صرف و نحو مختصر و مفید تألیف کرد و سپس با فراهم کردن شرایط و امکانات کمک آموزشی از معلمان خواست که با تقویت انگیزه های یادگیری در دانش آموزان و با استفاده از روش های فعال تدریس، دانش آموزان را به هدف غایی یعنی درک و فهم متون دینی نزدیک تر نمایند.