اثر بخشی آموزش تصویر سازی ارتباطی بر باورهای ارتباطی غیر منطقی

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش تصویر سازی ارتباطی بر باورهای ارتباطی نا کار آمد دختران در انتخاب همسر می باشد. این پژوهش جزء پژوهش های نیمه آزمایشی ازنوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری مطالعه را کلیه دختران مجردکه اختلال حاد روانی بارزی را ندارند تشکیل داده اند. نمونه آماری پژوهش عبارت است از 50 نفر از دختران مجرد واجد شرایط سرای محله منطقه 18 که پس از گرفتن آزمون باورهای ارتباطی، از بین کسانی که بالاترین نمره را دریافت نمودند 24 نفر را انتخاب، 12 نفربه عنوان گروه آزمایش و 12 نفر به عنوان گروه گواه، با استفاده از روش تصادفی جایگزین شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه سیاهه باورهای ارتباطی آیدلسون و اپشتاین (1982) که پایایی آن ها به ترتیب برابر با 0.88 و 0.78 محاسبه گردید. تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، از طریق نرم افزار spss که قبل از آزمودن فرضیه ها، مفروضه نرمال بودن توزیع داده ها از طریق آزمون کولموگروف-اسمیرنف و مفروضه همگنی واریانس ها از طریق آزمون لوین در تمام متغیرهای دو گروه بررسی گردید. برای گزارش نتایج معناداری آزمون های آماری مورد نظر و اندازه از اثر متغیر مستقل و برای تجزیه و تحلیل داده از تحلیل کوواریانس استفاده شده است. نتایج حاکی از اثر بخش بودن آموزش تصویر سازی ارتباطی بر باورهای ارتباطی ناکارآمد می باشد. و این بیانگر آن است که رویکرد تصویرسازی ارتباطی موجب افزایش میزان واقع بینی افراد و احساس امنیت آن ها در انتخاب همسر می باشد.