الگو مداری نخبگان و تأثیر آن در تربیت دینی بر اساس آموزه های وحیانی

مقدمه: تربیت در فرهنگ دینی تابع عوامل متعددی هم چون نقش الگوسازی نخبگان می باشد. و یکی از مهم ترین روش های تربیتی قرآن کریم، ارائه الگوهای موفق و بیان ویژگی های آنان در جهت تربیت و رشد انسان است. در ادبیات قرآن، بازنمود راه زندگی، یک راهبرد فرهنگی در راستای هدف استراتژیک حیات، یعنی دستیابی به نگاه توحیدی است. هدف: تبیین شاخصه های الگویی و بازخورد آن در جامعه در راستای تربیت دینی می باشد. روش: از متون دینی و تربیتی و به شیوه تحلیلی بر مبنای اسناد کتابخانه ای استفاده شده است. یافته ها و نتایج: ارائه ی مهارت های خاص زندگی بر مبنای قوانین متافیزیکی، خود منجر به کیفیت زندگی و تعامل واقعی انسان می گردد. در این مقاله به مبانی تعالی فکری ازجمله: تعقل محوری، معناگروی، توجه به مراتب طولی هستی، کمال گرایی، درک قانون علیت، نگرش توحیدی و به گزینی و هم چنین به مؤلفه های رفتاری سبک زندگی قرآنی از جمله: نظام عقیدتی وحیانی، نظام ارزش ایده آل و عبودیت به عنوان سبک زندگی دینی اشاره شده و در بخش سوم آن، به مقوله ی کیفیت زندگی در قرآن و مؤلفه های آن از جمله: گذر از عالم ماده، فهم ظرائف و حکمت هستی، مدیریت توحیدی و انسان متأله و در پایان به معرفی الگوهای عینی قرآن که هرکدام نماد یک ارزش از حیات الهی و انسانی هستند، پرداخته شده است.