خوف و رجاء در دعای صباح امیرالمومنین علی (ع)

«خوف» و «رجاء» دو مفهوم اساسی و مهم در عرفان اسلامی است. در آموزه های عرفانی و اسلامی، ترس از عقوبت و گرفتار آمدن به غضب الهی و رجاء و امید به رحمت بیکران او، هر دو، مورد توجه قرار گرفته اند و نوعی تعادل میان آن ها توصیه شده است. ادعیه معتبر اسلامی از آن جایی که در جهت کمال معنوی بشر هستند انسا ن را به حفظ تعادل در مفهوم خوف و رجاء دعوت می کنند. ما در این مبحث ابتدا با استفاده از منابع عرفانی و صوفیانه مفهوم خوف و رجاء را از منظر عرفان اسلامی مشخص کرده و سپس این مفاهیم را در دعای ارزشمند صباح از امیرالمومنین علی (ع) بررسی خواهیم نمود، افراط در امید به خداوند موجب احساس ایمنی از عذاب خدا می شود و شخص با غرق شدن در لذت های دنیوی از بندگی و یاد آخرت باز می ماند. از سوی دیگر، افراط در ترس و خوف موجب یأس از رحمت الهی خواهد شد.