نگاهی بر رحیق التحقیق از دیدگاه تعالیم عرفانی حکمی

در متون عرفانی از دنیای معقولات، لطایف روحی، عواطف درونی، آراستن روح و پیراستن آن از آلایش های تیره تن، نفی لذات دنیوی، بیقدر دانستن جسم خاکی و بالاخره برکنار بودن از دنیا و مافیها (انفسی) سخن به میان می آید. یکی از مهم ترین ویژگی های عرفان و تصوف در قرن ششم هجری رواج و گسترش شعر تعلیمی عرفانی است. تعالیم و آموزه های بلند و اندیشه های ناب و ژرف عرفانی از این طریق تعلیم داده شد. از این دوره به بعد، منظومه های عرفانی گران قدری پدید آمد. سرایندگان این گونه آثار نقش مهم و به سزایی در گسترش تعالیم عرفانی حکمی داشته اند و هر چند برخی از آنان خود در شمار صوفیان رسمی نبوده و ظاهراً به سلسله ای خاص نیز تعلق نداشته اند، بی شک با مفاهیم و موضوعات عرفانی آشنا بوده و کوشیده اند یافته های عارفان و دانسته های خود را در قالب نظم و به زبانی تمثیلی عرفانی بیان کنند. رحیق التحقیق از جمله آن آثارهاست که به بصورت مروری و از دیدگاه تعالیم عرفانی حکمی در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است.