برنامه توسعه فضایی مبتنی بر اصول نوشهرگرایی در برنامه ریزی محله های شهری

هدف اصلی این پژوهش برنامه توسعه فضایی مبتنی بر اصول نو شهرگرایی در برنامه ریزی محله های شهری است. در این پژوهش مورد مطالعه روش تحقیق، توصیفی _تحلیلی می باشد. در این راستا به نظر می رسد بررسی اصول نوشهرگرایی که در آن تقویت واحدهای اجتماعی محله و مراکز با هویت شهری در نظر گرفته شده و به مقیاس انسانی و نیازهای جامعه محلی توجه می کند و از طرفی دیگر در مقیاس گسترده ای در جهان استفاده شده و موفقیت های چشم گیری را همراه داشته است ضرورتی اجتناب ناپذیر است. به دنبال توسعه ی شیوه ی زندگی شهرنشینی، با تغییر روابط اقتصادی، اجتماعی و تحول جهان بینی جوامع انسانی، تمایل برای برگشتن به سبک زندگی شهرنشینی سنتی و تلاش برای پیدا کردن راهی بری تطبیق نیازهای زندگی مدرن امروزی با آن افزایش یافت که یکی از نتایج آن دیدگاه نوشهرگرایی است که به دنبال ترسیم دوباره ی مفهوم محله است. از عواقب گذر از زندگی شهری سنتی به زندگی شهری مدرن در کشور ما، گم شدن حلقه ی پیوند بین مفاهیم سکونت، هویت و تعلق خاطر است. در واقع اصول نوشهرگرایی به شکل دادن محله های نسبتا پر تراکم، قابل پیاده روی و دارای کاربری مختلط با یکدیگر تاکید کرده و ترکیبی از سبک های معماری، رشد هوشمند، مخالفت با توسعه های پراکنده و شهرسازی پایدار مبتنی بر حمل و نقل عمومی را مد نظر قرار می دهد. در ارتباط با ضرورت شناسایی این اصول باید گفت که امروزه اصول نوشهرگرا یی در مقیاس وسیعی در برنامه ریزی محله های شهری در نقاط مختلف جهان به کار گرفته شده و موفقیت های چشم گیری به دنبال داشته است. صاحب نظران و برنامه ریزان شهری نیز استفاده از این اصول در برنامه ریزی محله های شهری را حمایت کرده و به کارگیری آن را لازمه شهرسازی پاید ار می دانند. لذا شناسایی این اصول و مزیت ها و راهکارهای اجرایی آن، می تواند راهگشای حصول به راهبردهایی جهت حصول به برنامه ریزی موثر در محله های شهری، باشد.