تحلیل تطبیقی آجر کاری کلیسای وانک اصفهان با کلیسای جامع فلورانس در ایتالیا

با شروع حکومت صفویه در ایران، شهر اصفهان، وارد دوران تازه ای ازنقطه نظر فرهنگی و هنری می شود. در این دوره تلاش بی وقفه و کارساز معماران و شهرسازان در گسترش شهر آغاز می شود و اوج هنر و معماری معناگرا را تاکنون نظاره گر هستیم. محله جلفا محل سکونت ارامنه با کلیساهای معتبر و خانه های زیبا برپا می شود. رنسانس جلوه جدی ترین کوشش هنرمندان برای ارائه هنر و تفسیر جهان بر اساس معیارهای بشری بود. در عهد رنسانس تئوری های معماری به گونه ای بی سابقه مورد بحث قرار گرفت و شهر فلورانس در ایتالیا که زادگاه رنسانس بود در قرن پانزدهم به مهم ترین مرکز فرهنگی و هنری اروپا مبدل شد. هدف این پژوهش بررسی تطبیقی آجر کاری کلیسای وانک و کلیسای جامع فلورانس در دوره صفویه ایران و دوره رنسانس شهر فلورانس ایتالیا و دلیل کاربرد این نوع از مصالح می باشد. لذا پژوهش حاضر با توجه به ماهیت موضوع از روش های ترکیبی اعم از تاریخی، تحلیل تطبیقی و پدیدار شناسی مورد استفاده قرار گرفته است. ابزار گرد آوری داده ها، روش کتابخانه ای می باشد. تجزیه تحلیل داده ها به صورت کیفی و استنباطی صورت گرفته است. یافته های پژوهش نشان می دهد ساخت کلیسا متاثر از نوعی نگاه مذهبی حاکمان و شکوه و جلال دین و معماری ایتالیا در این دوره از تاریخ بوده است. کلیسای جامع فلورانس به عنوان نشان شهری جایگاهی در معماری و شهرسازی فلورانس دارد ولی تفکرات غالب اسلامی دوره صفویه این امکان را به کلیسای وانک نداده است. معماران برای برپایی این دواثر ازفرم و مصالح آثار برجسته معماری گذشته بهره جسته اند. بنابر این نتیجه گیری می شود نقش مصالح به ویژه آجر در ساخن دو بنا تاثیر مهمی داشته است. زیرا سازه های گنبدی شکل متاثر از مساجد و گنبدهای ایرانی که دو پوشه هستند با آجرامکان پذیراست.