افزایش بهره وری و قابلیت اطمینان شبکه های توزیع در حضور منابع تولید پراکنده و در حالت عملکرد جزیره ای

امروزه مهم ترین هدف شرکت های توزیع تأمین انرژی الکتریکی مشترکین با هزینه و سطح قابلیت اطمینان بهینه می باشد. شاخص های قابلیت اطمینان، تداوم برق رسانی با کیفیت و بدون قطعی در شبکه توزیع را برای یک بازه زمانی خاص نشان می دهند. در همین راستا، استفاده از تولیدات پراکنده به عنوان یکی از راهکارهایی که می تواند منجر به افزایش قابلیت اطمینان شبکه های برق رسانی شود در دستور کار شرکت های توزیع و برق منطقه ای قرار گرفته است. یکی از مسائل مهم بهره برداری از تولیدات پراکنده در شبکه توزیع، بحث بهره برداری از آن ها به صورت جزیره ای می باشد. در این مقاله، انتخاب راهکار بهینه جهت تعیین خطوط کاندید برای اضافه شدن به شبکه توزیع شعاعی با حضور منابع تولید پراکنده و با هدف بهبود قابلیت اطمینان شبکه مورد بررسی قرار گرفته است. حل این مسئله با سه روش بهینه سازی مختلف و با هدف دستیابی به بهینه ترین پاسخ در جهت نیل به کم ترین هزینه و مناسب ترین قابلیت اطمینان انجام شده است. جهت تخمین توان تولیدی منابع تولید پراکنده، از یک معادله تجربی و نتایج یک تحقیق عملی استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که در هر سه روش بهینه سازی مورد استفاده، قابلیت اطمینان شبکه در حضور منابع تولید پراکنده بهبود یافته است.