ارایه یک الگوریتم بهینه سازی مبتنی بر الگوریتم جغرافیای زیستی

با رشد روز افزون دنیای صنعت و تکنولوژی، همواره بهینه سازی یکی از مسائل داغ در تمامی زمینه های علمی بوده است. بهینه سازی در ساده ترین شکل تلاش می کند که با گزینش نظام مند داده ها از یک مجموعه قابل دستیابی و محاسبه مقدار یک تابع حقیقی مقدار بیشینه و کمینه آن را به دست آورد. به دلیل آن که بسیاری از مسائل بهینه سازی از درجه ی np-hard و complete- np هستند، پاسخگویی به آن ها با استفاده از معادلات چند جمله ای امکان پذیر نیست؛ بدین منظور از الگوریتم های فراابتکاری استفاده می شود. الگوریتم های فراابتکاری هیچ گاه تضمین تولید جواب بهینه را ندارند و در اغلب اوقات در بهینه های محلی به دام می افتند. بنابراین در این مطالعه به بهینه سازی یکی از جدیدترین و کاراترین الگوریتم های فراابتکاری با نام بهینه سازی مبتنی بر جغرافیای زیستی و بهبود آن پرداخته شده است. در این مطالعه با اضافه نمودن یک مکانیسم مرگ و میر، با افزایش سن زیستگاه ها سعی شده است که زیستگاه های تصادفی جدید جایگزین گردند که نتایج در نهایت نشان داد که استفاده از این مکانیسم می تواند تا حد زیادی منجر به بهبود کارایی الگوریتم بهینه سازی مبتنی بر جغرافیای زیستی گردد.