تحلیل نابرابری فضایی در مناطق شهری با استفاده از مدل تاپسیس (نمونه موردی: منطقه 18 شهرداری تهران)

رشد نامتوازن و ناهمگون کلان شهرها در طی سال های اخیر باعث شده است که ایجاد فرصت های برابر برای دسترسی به انواع خدمات شهری برای شهروندان تا حد زیادی کاهش یابد و موجب بروز نابرابری فضایی در سطح مناطق شهری شود. نابرابری فضایی شهری منجر به بروز پدیده های " افت شهری " به عنوان سطوح بالای شاخص هایی چون بیکاری، فقر و آلودگی محیطی و "فقر شهری" به عنوان پدیده ای چند بعدی شامل مجموعه ای از محرومیت ها، از جمله عدم دسترسی به فرصت های اشتغال، مسکن و زیرساخت های مناسب، شده است. هدف این پژوهش بررسی و شناسایی مؤلفه های نابرابری فضایی در دو بعد عینی و ذهنی و تحلیل و سنجش این مؤلفه ها در مناطق شهری است. روش تحقیق در پژوهش حاضر به صورت توصیفی تحلیلی و بر حسب هدف کاربردی هست. به منظور تحلیل مؤلفه های نابرابری فضایی در دو بعد عینی و ذهنی و رتبه بندی نواحی منطقه 18 شهرداری تهران از روش تاپسیس استفاده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر این موضوع است که هر پنج ناحیه منطقه 18 شهرداری تهران دچار نابرابری فضایی اند و بر اساس مدل تاپسیس به این نتیجه رسیدیم که در سطح هر 5 ناحیه نیازمند مداخله در راستای کاهش نابرابری فضایی با تکیه بر ابعاد اجتماعی-اقتصادی رهیافت تجدید حیات شهری با در نظر گرفتن فرهنگ و ساختار غالب بومی منطقه هستیم. اما در بین خود نواحی برحسب امتیاز کسب شده ناحیه 1 و 2 با اولویت بیش تری می باشند.