بررسی تطبیقی نحوه تأثیر ضوابط تراکم بر شکل گیری الگوهای فضایی و فرم های ساختمانی در ایران و کشورهای توسعه یافته

تراکم ابزاری است برای برنامه ریزی و مدیریت زمین که در طرح های توسعه شهری به آن توجه شده است. عوامل مختلفی بر تعیین تراکم ساختمانی در مناطق مختلف کلانشهرها مؤثر است که طرح های توسعه شهری با در نظر گرفتن این عوامل در قالب ابعاد اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی، کالبدی و زیرساختی ضوابطی را جهت پهنه بندی تراکم در این شهرها ارائه می دهند. مسئله قابل توجه آن است که خود ضوابط کنترل کننده تراکم مخصوصا محیط کالبدی، فضایی، اجتماعی، زیست محیطی و بصری (خط آسمان و ...) کلانشهرها را تحت الشعاع قرار داده است. اخیرا تئوری های برنامه ریزی از قبیل شهرسازی نوین، رشد هوشمند، توسعه حمل و نقل عمومی محور الگوهایی را جهت فشرده سازی پایدار شهری به ویژه در آمریکا، انگلستان، استرالیا و نیوزیلند ارائه کرده اند. در این پژوهش سعی شده که با بررسی و مقایسه تطبیقی ابعاد کالبدی و منظر شهری ضوابط و مقررات داخلی و خارجی پیرامون تراکم و نیز تئوری های موجود در رابطه با الگوهای شهری پایدار به ویژه الگوی شهر فشرده، به بیان نتایجی در ارتباط با کاستی ها و یا نقاط قوت این ضوابط در چگونگی آفرینش کالبد و منظر شهری پایدار پرداخته و در نهایت یک تقسیم بندی کلی از مواردی که لازم است در بحث ارائه ضوابط تراکم ساختمانی در کشور مورد توجه قرار گیرد، پیشنهاد گردیده است.