بررسی تأثیر ضخامت المان های فولادی در اتصال گلدانی ستون به فونداسیون سازه های پیش ساخته بتنی

از مهم ترین دلایل استفاده کم از سازه های پیش ساخته بتنی خصوصاً در نواحی لرزه خیز، علی رغم مزایای فراوان این نوع سازه ها، ضعف در اتصالات بدلیل عدم اطمینان از مقدار جذب تنش ها و انتقال مناسب نیروهای وارده بر سازه و عدم پشتیبانی مناسب توسط آئین نامه های طراحی می توان اشاره نمود. در این تحقیق به انجام تجزیه و تحلیل بر روی اتصالات ستون به فونداسیون گلدانی در سازه های پیش ساخته به منظور شناخت رفتار این نوع اتصالات تحت بار محوری با خروج از مرکزیت، نحوه اتصال، شکل و نوع رابط در جذب تنش های وارده می پردازد که بهبود اتصال، در نهایت موجب پایداری بیشتر سازه می گردد. بنابراین ابتدا صحت سنجی نمونه آزمایشگاهی از تحقیقات پیشین به روش اجزاء محدود و با نرم افزار atena صورت پذیرفته و در ادامه بررسی اتصالات ستون فونداسیون در سازه های پیش ساخته بتنی به بررسی تأثیر ضخامت ورق های فولادی و لچکی های استفاده شده برای اتصال این ورق ها در ناحیه اتصال پرداخته می شود. نتایج نمونه های مورد بررسی نشان می دهد که علی رغم امکان کاهش حدود 65.5 درصدی وزن فونداسیون می توان مقاومت اتصال را تا حدود 3.6% افزایش داد. در نتیجه مزیت اصلی مدل پیشنهادی نسبت به مدل های قبلی کاهش وزن فونداسیون گلدانی و رسیدن به مقاومت بهتری از اتصال نسبت به مدل های پیشنهادی پیشین می باشد. بررسی کاهش عمق گلدان نیز نشان دهنده کاهش حدود 3 درصدی مقاومت نهائی اتصال با کاهش آن از 80 سانتی متر به 64 سانتی متر بود.