تحلیل قابلیت اطمینان ظرفیت باربری پی های سطحی به روش لنگر اول مرتبه دوم (form)

پی ها از مهم ترین اجزای سازه ها می باشند که وظیفه ی انتقال بار سازه به زمین را بر عهده دارند. روش مرسوم طراحی پی ها روش حالت حدی است، به این صورت که از ضریب اطمینان استفاده می شود و تنها به یک مقدار برای پارامترهای خاک بسنده می کنند و از عدم قطعیت های مختلف پارامتر های خاک صرف نظر می شود. از این رو مجبور به اعمال یک ضریب اطمینان نسبتا بزرگ شده تا اثر این عدم قطعیت ها را پوشش دهند. حال آنکه در سازه های بزرگ با این روش هزینه ی زیادی به پروژه اعمال شده و علاوه بر آن طراح با افزایش زیاد ضریب اطمینان نمی تواند مطمئن باشد که مقاومت پی به اندازه ی چشم گیری زیاد شده است. امروزه برای دستیابی به طراحی بهینه، استفاده از تحلیل های قابلیت اعتماد رشد فراوانی داشته است. این روش ها برای پارامترهای خاک مقادیر احتمالاتی و غیر قطعی در نظر می گیرد و با یک چارچوب منطقی به کمی کردن اثر عدم قطعیت ها می پردازند. هدف اصلی در این تحقیق تحلیل مرتبه دوم (form) قابلیت اطمینان پی های سطحی با استفاده از فرمول ظرفیت باربری هنسن و هم چنین محاسبه ی قابلیت اطمینان پی سطحی در نشست با توجه به عدم قطعیت های موجود در پارامترهای خاک می باشد و با استفاده از روش مونت کارلو اعتبار سنجی انجام می شود. به عنوان یک خروجی برای این تحقیق با توجه به مقدار ضریب اطمینان پیشنهادی آیین نامه مبحث هفتم ایران و مقادیر داده های پروژه ی مطالعه موردی، شاخص قابلیت اطمینان هدف برابر با 2.62 بدست آمد. در پایان تاثیر همبستگی و نوع توزیع پارامترهای خاک بر قابلیت اطمینان پی سطحی بررسی شده است.