بررسی پیشینه و تجارب بهسازی و ساماندهی بافت فرسوده

فرسودگی یکی از مهم ترین مسائل مربوط به فضای شهری است که باعث بی سازمانی، عدم تعادل، عدم تناسب و ناکار آمدی آن می شود. هم چنین عاملی است که به زدودن خاطرات جمعی، افول حیات شهری واقعه ای و شکل گرفتن حیات شهری روزمره ای کمک می کند. این عامل با کاهش عمر اثر و باشتابی کم و بیش تند، باعث حرکت به سوی نقطه پایانی اثر میگردد. محلات قدیمی شهرها، نه فقط به خاطر میراث فرهنگی خود، بلکه بخاطر بافت و خصوصیات شهری (شهرسازی) که دارند نیز، مکان های مهمی محسوب می شوند. بسیاری از این گونه بافت ها در خطر از دست دادن هویت و نقش سنتی خود می باشند و چنان چه اقدامات اساسی در جهت تثبیت و تداوم خصوصیات این گونه بافت ها صورت نگیرد، فروپاشی نظام سنتی و فرهنگی مسئله ای دور از ذهن نخواهد بود. از طرف دیگر تلاش برای ارتقاء سطح کیفیت این بافت ها گستره ای از دیدگاه ها و روش های مختلف را به وجود آورده است که هرکدام از آن ها درجه ای از مطلوبیت را کسب نموده اند. در این میان بررسی پیشینه و تجارب بهسازی و ساماندهی بافت فرسوده کمک شایانی در تهیه راهبرد نهایی برای رسیدن به نقطه مطلوب نماید. این پژوهش به مطالعه بخشی از پیشینه های مرتبط با بافت فرسوده و نیز بررسی تجارب داخلی و خارجی خواهد پرداخت.