نگرش اقتصادی به توسعه روستا شهرها با رویگرد توریسم زراعی (نمونه موری:شهر مهاجران استان همدان)

ایده " روستاشهرها" (دهکده ای شهری) به عنوان راهبرد تحقق پایداری در سکونتگاه هایی با شرایط مختلف و با انگیزه های متفاوت اقتصادی و اجتماعی، بوده که درعین حال گزیده ای ویژگی های کالبدی_عملکردی شهرها و روستا می باشد. در عین حال با وجود منابع زیست محیطی، طبیعی و زراعی روستاشهرها بستر مناسب و جذابی را برای گردشگران فراهم آورده است. توریسم زراعی یکی از پایدارترین منبع اقتصادی برای روستا شهرها می باشد. این در حالی است که از یک سو کسب منفعت اقتصادی از کشت و برداشت محصولات زراعی در مزارع («کشاورزی» و «دامپروری» به عنوان منابع اصلی و بنیادین درآمد اقتصادی روستاها) و از سوی دیگر بهره گیری از پتانسیل های طبیعی اعم از (آب و هوا، محصولات، مناظر و...) برای جزب توریسم های زراعی. هدف اصلی تحقیق پیشرو بررسی تاثیر نگرش اقتصادی روستا شهرها با رویگرد توریسم زراعی می باشد. این تحقیق از نوع کاربردی است. روش تحقیق توصیفی- تحلیل بوده و از روش های کمی و قابل اندازه گیری که در وحله اول استفاده از روش کمی ahp در چارچوب مدل تحلیل شرایط s.w.o.t برای اولویت بندی و ارزش گذاری شاخص ها و معیارهای توریسم زراعی به شهر مهاجران در راستای افزایش منفعت اقتصادی به وسیله نرم افزارexpert choice استفاده شده و در وحله دوم استفاده از تکنیک دلفی و با انجام روش پیمایشی از 31 نفر متخصصان حوزه مدیریت شهری، برنامه ریزی شهری و توریزم و هم چنین مدیران و مهندسان شهرداری شهر مهاجران استفاده شده که این مرحله ضریب اطمینان تحقیق را بالا برده و دقت در ارزش گذاری شاخص ها را به وجود آورده است. در نتیجه توریسم زراعی علی رغم منفعت های مالی و اقتصادی شهر مهاجران تغیرات معنا داری در ساختار فرهنگی جامعه میزبان (شهر مهاجران) داشته و منفعت های اقتصادی تورسم زراعی به جنبه های درآمد زایی از طریق مهمان پذیری محلی در خانه اهالی بومی مهاجران، هم چنین پویایی اقتصاد خانگی که شامل پخت غذا، مربا ، ترشی، خشکبار و... شده است و شروعی برای تحولات کالبدی شهر مهاجران با سرمایه گذاری اهالی برای بهبود کیفیت فضاهای شهری و جذب توریسم و هم چنین افزایش کمی و کیفی فضاهای طبیعی و مانند مزارع و باغات.