آسفالت های نیمه گرم

مناسبترین ماده ای که برای روسازی راه به کار میرود، آسفالت است. زیرا از مواد دیگری ارزان تر است، در برابر تغییرات شرایط جوی پایدار می باشد، خاصیت ارتجاعی دارد، به فراوانی و در همه جا در دسترس است و می توان آن را (با اصلاحات لازم) در هر آب و هوایی به کار برد. تا چندین دهه قبل آسفالت به صورت معمول خود (مخلوطی از قیر و سنگدانه) به کار می رفت. ولی امروزه مهندسان بنا به دلایل زیر سعی در بهبود خواص آسفالت دارند: آسفالت با مشکلاتی نظیر ترک خوردن، شیار شیار شدند (rutting) فرسوده شده بر اثر نمک ها، جمع شدن بر اثر گرما یا شکننده شدن بر اثر سرما و ... روبروست. توجه به ایمنی و راحتی جاده ها از مهم ترین اصول راهسازی مدرن است. مثلا سطح جاده باید طوری باشد که اصطکاک لازم را ایجاد کرده از لیز خوردن اتومیبل ها جلوگیری نماید. هم چنین صدای ناهنجار ایجاد ننماید. یعنی دارای سطحی هموار باشد نیز از جمع شدن آب روی جاده جلوگیری شود. توجه به افزایش مصرف انرژی و ارتقاء آگاهی جهت حفاظت محیط زیست، مخلوط آسفالت نیمه گرم ((wma به عنوان یک مخلوط آسفالتی با تکنولوژی جدید تولید گردیده است. یکی از مهم ترین اثرات درجه حرارت در تولید مخلوط های آسفالتی، ایجاد کند روانی مناسب در قیر برای پوشش دهی و اندود مناسب سنگدانه ها و تسهیل اختلاط با سنگدانه و تراکم آسفالت می باشد. با کاهش دما، علاوه بر کاهش آلودگی های زیست محیطی و صرفه جویی در مصرف انرژی، شرایط بهتری برای کارگران در محیط کار به لحاظ درجه حرارت پایین تر و انتشار مواد سمی کم تر فراهم می گردد. تولید آسفالت های نیمه گرم در دماهای پایین تر، سبب کاهش میزان پیرشدگی قیر و بهبود کاهش سخت شدگی ناشی از اکسیداسیون قیر، انعطاف پذیری مخلوط آسفالتی، کاهش احتمال ترک خوردگی مخلوط آسفالتی و افزایش عمر بهره برداری روسازی می شود. در این مقاله به بررسی خواص و ویژگی های آسفالت های نیمه گرم و نحوه تولید آن پرداخته شده است.