آشنایی با تزئینات معماری مساجد دوره صفوی، نمونه موردی مسجد شیخ لطف الله اصفهان

معماری اسلامی بعنوان یکی از موفق ترین شیوه های معماری در تاریخ معماری جهان قابل بازشناسی است، معماری اسلامی شیوهای از معماری می باشد که تحت تأثیر فرهنگ اسلامی بوجود آمده و همان گونه که از نام آن نیز بر می آید این گونه از معماری شامل معماری گستره ای از جهان اسلام می شود که معماری این کشورها تحت تأثیر ایدئولوژی اسلام دارای برخی ویژگی های مشترک شده اند. بدون شک یکی از درخشان ترین دوره های هنری ایران پس از اسلام دوره صفوی می باشد، معماری ایرانی در دوره اسلامی پیش از دوره معاصر به چهار سبک خراسانی، رازی، آذری و اصفهانی تقسیم می گردد که به سبک یا شیوه معماری دوره صفوی سبک اصفهانی نیز اطلاق می گردد و دوره حکومت شاه عباس صفوی دوره طلایی سبک اصفهانی محسوب می گردد. شکوه و زیبایی معماری ایران به ویژه در دوره اسلامی، به تزئین و آرایه های رنگی آن وابسته بوده است. هنرهای والای اسلامی از هنرهای تزئینی و کاربردی گرفته تا احداث بزرگ ترین بناهای مذهبی اهمیت و اعتبار ویژه ای داشته است. در این میان رنگ نیز به عنوان مشتق نور حاوی مفهوم باطنی و عمیق وحدت در کثرت است. از سوی دیگر با توجه به اهمیت رنگ و یادآوری تاثیر آن بر انسان علاوه بر تاثیر عرفانی، از نظر روحی و روانی نیز می تواند موثر باشد و از طریق روایات و احادیث مختلف به اهمیت رنگ در هنر اسلامی پی می بریم. از مهم ترین و رایج ترین رنگ ها در هنر اسلامی که در مساجد این دوره به وفور شاهد آن هستیم، انواع آبی فیروزه ای و لاجوردی می باشد که تمثیلی از آرامش است. طی پژوهش حاضر به بررسی جلوه های رنگ و نور در مساجد دوره صفوی (نمونه موردی مسجد شیخ لطف الله اصفهان) خواهیم پرداخت و روش تحقیق بلحاظ هدف کاربردی و ماهیت روش تاریخی توصیفی خواهد بود، هم چنین اطلاعات مورد نیاز از طریق مطالعات کتابخانه ای و منابع موجود جمع آوری شده است.