تاثیر گسترش بام سبز بر ارتقای کیفیات زیستی با توجه به اصول معماری سبز

مفهوم پایداری در دهه 1970 میلادی، نتیجه آگاهی بشر نسبت به مسائل محیط زیست و مشکلات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی می باشد. یکی از مهم ترین اهداف توسعه پایدار، حفظ طبیعت و اصلاح نگاه به آن و هم چنین اهمیت نقش و جایگاه اقلیم در معماری است. آن چه که در این تحقیق مورد توجه قرار گرفته است رویکرد معماری پایدار نسبت به مسائل محیطی و اقلیمی است؛ هر چند که جدا کردن این موضوع از سایر جنبه های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی کاری دشوار است. عنوان هایی مانند معماری پایدار و معماری سبز بررسی می شود استفاده از بام سبز در ایران، راه حلی جهت تعریف و تحلیل پایداری در قالب سیاست ها و مولفه های توسعه پایدار می باشد. به همین دلیل توسعه ی بام سبز در کشور موضوع مهمی به حساب می آید ومی بایست در سطحی کلان به کار گرفته شود تا بتوان از طریق آن به صرفه جویی در مصرف انرژی در ساختمان رسید. حال سوال اصلی این پژوهش این است که چگونه می توان با استفاده از بام سبز در ساختمان ضمن صرفه جویی در مصرف انرژی به یک محیط زیست سالم رسید. روش گردآوری اطلاعات در این تحقیق مبتنی برمطالعات کتابخانه ای، میدانی، اینترنت و استفاده از مقالات و پایان نامه های کارشده مرتبط با موضوع صورت گرفته است نتایج به دست آمده از این تحقیق با هدف معماری پایدار و رویکرد طراحی اقلیمی به اصلاح رابطه انسان، معماری و اقلیم و محیط می پردازد.