نقش طبیعت در شکل گیری معماری

امروزه بسیاری از علوم برخاسته از قوانین طبیعت هم چون فیزیک زیست شناسی و...مبنای علوم و هنرهایی مانند معماری شدند. بسیاری از معماران جدید بخصوص پیروان دیدگاهایی هم چون اشوب و فراکتال از علوم تجربی استنتاج معماری می کنند. باید زمینه ای فراهم ساخت تا انسان بتواند دریک محیط پاک و منزه به تلاشی معنوی مادی خود برای استمرار زندگی و بقای طبیعت حرکت کند چراکه بدون امنیت زیست محیطی جهانی، نمی توان امنیت ملی و حتی اجتماعی را تضمین نمود. به علاوه بیش ازسه دهه است که رابطه انسان با جهان طبیعی به دلیل رخ دادن طیف وسیعی از بحران های محیطی، در مقوله های خاص وگاه آزاردهنده در آمده است. طراحی شهرها و ساختمان ها در سراسر جهان گاه موجبات بهبود وگاه تخریب محیط زیست را در زمین فراهم می سازد. انسان معنوی، همیشه طبیعت را چون وسیله ی بهتر شناختن آفریدگار کاویده است، شکل ها و فضاهای طبیعت از آنجا که آفریده ها و نمادهایی خدایی هستند، از هر آن چه آدمی خلق می کند ازلی تر و جامع ترند. لذا باید واسطه هایی پیدا کرد تا جزییات علوم تجربی را کلی کنند و کلیات را در جزییات معماری بیاورند برای یافتن این واسطه ها باید سیر از جز به کل و از کلیات به جزییات در معماری انجام شود. نتایج طبیعت نباید مستقیما در معماری طرح شود بلکه در معماری باید به برداشت هایی کلی از علوم و قوانین طبیعت ارجاع کرد. فرایند از جز به کل و از کل به جز در خلق معماری اگر با اصول برگرفته از اموزه های طبیعت توام باشد نتایج پایداری را در محصولات معماری به وجود خواهد اورد که در این مقاله به پژوهش در باب آن ها پرداخته شده است. شناخت دیدگاه های دینی، فلسفی، عرفانی نسبت به طبیعت مبنای تحقیق در این مقاله است و با جست و جوی رازها و اصول ماندگاری پدیده های طبیعت سعی در عرضه ی اصول ماندگار ان که منجر به پایداری در تولیدات معماری می گردد شده است، تا این مهم حتی الامکان به اموزش پایدار در معماری منتج گردد.