بررسی مولفه های موثر در ارزیابی درجه انعطاف پذیری واحد مسکونی

خانه انعطاف پذیر علاوه بر آن که امکان انتخاب تنوع زیستی در درون محیط مسکونی را افزایش می دهد، رضایتمندی ساکنین و مطلوبیت واحد مسکونی را به دنبال دارد. هنگامی که با انعطاف پذیری فضای مسکونی درصدد پاسخ به نیاز  ساکنین بر می آییم، فضای داخلی یک ساخت ثابت، با ویژگی های خاصش ( ویژگی های ساختاری و کالبدی ساختمان) در اختیار مردم قرار خواهد گرفت. هنگامی که ساکنین در مورد قرارگیری و چیدمان انواع مختلف فضاهای واحد مسکونی بر اساس نیاز و شیوه های زندگی خود، تصمیم گیری می کنند، تفاوت میان قرارگیری مولفه های ثابت و متغیر پیکربندی ساختمان اهمیت پیدا می کند. در اکثر موارد مولفه های ثابت موجود در واحد مسکونی را نمی توان تغییر داد یادر صورت تغییر نیاز به کارهای ساختمانی ویژه دارند و از لحاظ اقتصادی و عمر مفید ساختمان مقرون به صرفه نمی باشد در نتیجه سبب ایجاد محدودیت می شوند. بدین جهت در طراحی انعطاف پذیر واحد مسکونی با طراحی پیچیده ای مواجه می شویم. بدین ترتیب نیازمند آنیم که در یک تقسیم بندی کلی اجزا و عناصر ساختمان را متشکل از مولفه های ثابت و متغیر بدانیم. تعیین جایگاه هر مولفه ثابت بسیار با اهمیت می باشد و نقش تعیین کننده ای در ارزیابی درجه انعطاف پذیری دارد. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی با هدف ارزیابی درجه انعطاف پذیری داخلی واحدهای مسکونی، ابتدا با استفاده از اسناد و مطالعات کتابخانه ای به بازتعریفی از معیارهای تعریف کننده کیفیت فضایی مسکن منعطف پرداخته شده است تاچارچوبی نظری بر اساس شکل گیری و جانمایی مولفه های ثابت و متغیر در بنا در جهت ارزیابی درجه انعطاف پذیری به دست آید. نتایج مقاله شناسایی بهترین ترکیب از پارامترهای ثابت و متغیر برگرفته از پیکربندی اجزای ساختمان، در راستای رهنمودهای بیشتر در طراحی مسکن انعطاف پذیر است.