بررسی میزان بهره مندی و رضایت شهروندان از خدمات عمومی شهری بر اساس جمعیت (مورد مطالعه منطقه سه تبریز)

امروزه در آغاز قرن 21، بحران برنامه ریزی و کیفیت زندگی شهری در اکثر نقاط جهان، ابعاد گسترده ای یافته و موجب گردیده وعده ی شهر انسان محور، تعالی انسانی و عدالت فضایی در جوامع سرمایه داری غرب، هم چنین وعده های ایدولوژی مبتنی بر برخورداری یکسان افراد از مواهب رشد و توسعه در کسب جهان مادی و معنوی، در عمل توهمی بیش نباشد. شهرهای امروزی بویژه در شهرهای کشورهای در حال توسعه، با توجه به رشد جمعیت و شهرنشینی مستمر بیش از هر دوره دیگری نیازمند توجه به میزان بهره مندی از خدمات عمومی با توجه به پراکندگی جمعیت باشد. در این میان موضوع بهره مندی مناسب و برخورداری نامناسب و گاه متناقض مناطق و محلات شهری در تضاد است. بطوری که کاستی های موجود در تامین این خدمات از اساسی ترین چالش های موجود در شهرهای جهان سوم بویژه شهرهای کشورهای در حال توسعه است. از این رو پژوهش حاضر با توجه به مفهوم بهره مندی و رضایتمندی شهروندان محلات منطقه سه کلانشهر تبریز با توجه به جمعیت آن ،به بررسی میزان برخورداری محلات آن منطقه از خدمات عمومی می پردازد. روش پژوهش در تحقیق حاضر توصیفی-تحلیلی بوده و به منظور جمع آوری اطلاعات از روش های میدانی بهره گرفته شده است. استفاده پرسشنامه مهم ترین مراحل کار در این زمینه بوده است و نتایج آن با استفاده از نرم افزار جی آی اس و اس پی اس اس بوده، نشان می دهد که بین جمعیت به عنوان مهم ترین عامل تاثیر گذار در ارایه خدمات و میزان برخورداری محلات منطقه سه شهر از خدمات شهری رابطه متناسبی برقرار نیست و غالبا ساکنین محلات نیز از وضعیت دسترسی به خدمات رضایتی ندارند.