سنجش میزان تاب آوری کالبدی- زیر ساختی در حملات هوایی (مورد مطالعه: منطقه 6 شهر تهران)

تمدن کنونی به سرعت شهری شده و این رشد سریع، پیامدهای ناگواری را بر پیکره ی شهرها وارد آورده است. ابعاد سکونتگاه های شهری روز به روز پیچیده تر و به تبع آن ناپایداری امنیتی در شهرها نمایان تر شده از پیش می باشد. جامعه ی شهری، به ویژه در اشکال امروزی، به طور دائم و گسترده در معرض انواع مختلفی از تهدیدات قرار دارد؛ در این بین با توجه به کشمکش های سیاسی ایران با دیگر قدرت های جهان، احتمال به خاطر افتادن امنیت چندان دور از ذهن نیست. طبق روال جنگ های پیشین، حملات هوایی به عنوان اولین مرحله از جنگ، نقش بسزایی در نتیجه نهایی ایفا می کنند. از این رو لازم است تا شهرها بتوانند به سرعت خود را بازیابی کنند و حیات شهروندان ادامه پیدا کند تا سرعت پیشروی دشمن به حداقل برسد. پژوهش حاضر با هدف سنجش میزان تاب آوری شهری در مقابله با حملات هوایی احتمالی در منطقه 6 تهران و به منظور پایش اصول و شاخص های طراحی تاب آور کالبدی- زیر ساختی شهری صورت پذیرفته است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است و با استفاده از جدول swot به شناسایی نقاط قوت و ضعف منطقه 6 شهر تهران پرداخته شده است و کوشش گردید تا با ارائه راهکارها از تهدیدات موجود کاسته و فرصت ها به واقعیت تبدیل شود. یافته های پژوهش نشان می دهد که منطقه 6 از پتانسیل های مناسبی جهت تاب آوری کالبدی- زیر ساختی در بحران ها برخوردار است اما تحقق این امر در گرو تقویت مشارکت اجتماعی ساکنین و سیاست های آموزشی مدیریت شهری، هم زمان با پیشبرد طرح های موضعی و موضوعی در سطح منطقه است.