بررسی ارتباط زیست بوم و معماری بومی با رویکرد زبان شناختی مبتنی بر زبان بومی - استان مازندران

یکی از مسائل مهم زیستگاه های جوامع انسانی که از اهمیت خاصی برخوردار می باشد نگرش به مسائل بومی آن سرزمین است که شامل فرهنگ بومی، زبان بومی، معماری بومی و.. می باشد. امروزه با پیشرفت تکنولوژی و ورود مصالح جدید به روستاها و نبود مهارت کافی معماران محلی در استفاده از این مصالح، بخش زیادی از هویت روستاها از بین رفته و دیگر انطباق با محیط طبیعی کمتر دیده می شود. پژوهش حاضر در پی آن است که با مطالعه توصیفی از روش تجربی و با رویکرد زبانشناختی مبتنی بر زبان بومی به بررسی نظامات ساختاری بافت موجود، به بازشناسی ویژگی ها و الگوهای اصلی معماری بومی منطقه برآمده از شرایط خاص اقلیمی بپردازد تا بتوان برای باز زنده سازی بافت های بومی مشابه از این راهکارها بهره جست. این پژوهش به شناخت ویژگی های طبیعی اقلیم و فرهنگ موثر بر زندگی مردم پرداخته و تلاش کرده تا با تحلیل زبان بومی و ارتباط آن با معماری به الگویی مناسب و قابل تعمیم برسد تا در طراحی و معماری و باز زنده سازی بافت روستاها از آن استفاده نماید. این مقاله حاصل مشاهدات عینی و بررسی های میدانی و مطالعات کتابخانه ای است که به روش توصیفی- تحلیلی صورت گرفته و پس از بررسی عوامل موثر در معماری روستایی به بررسی چگونگی برخورد معماری روستای با اقلیم منطقه پرداخته است که نتایج نشان می دهد با توجه به اصول پایدار و الگوهای معماری که در گذشته رعایت می شده و حفظ غنای فرهگی هر منطقه چطور می توان هویت و احساس تعلق را در معماری حفظ کرد.