بررسی عوامل بازدارنده در استفاده از فناوری های نوین ساخت در جهت بهبود فرآیند توسعه پایدار

صنعت ساخت با توجه به گسترهی تأثیر آن بر جوامع و اقتصاد جهانی و هم چنین محیط زیست بشری یکی از مهم ترین صنایع در بحث توسعه پایدار به شمار می رود. به همین جهت در این مقاله توجه به مفهوم و ابعاد توسعه پایدار، فعالیت های انجام شده، چگونگی هدایت بازار به این سمت و هم چنین راهکارهای ارائه شده در زمینه توسعه پایدار در صنعت ساخت و چگونگی حرکت به سمت توسعه پایدار در ساخت و سازه ای شهری مورد بررسی قرار گرفته است. این تحقیق با هدف شناسایی و تعیین فرصت ها و تهدیدهای احداث صنعتی ساختمان ها، چارچوبی برای ارزیابی پایداری فناوری های نوین ساخت، از نظر اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی فراهم، و اقدام به شناسایی مزایای و معایب این صنعت نموده است. این پژوهش با استفاده از روش تحلیلی-توصیفی و بر مبنای اطلاعات کتابخانه ای، به تحلیل و آسیب شناسی استفاده از سیستم ها و روش های پیشرفته ی ساخت در کشور پرداخته است. در همین راستا، پس از شناسایی وضع موجود سیستم کنونی ساخت و ساز در کشور، اهمیت بهره گیری از فناوری های نوین از جنبه های مختلفی مانند: زمان و هزینه، جلوگیری از مهاجرت، تأمین مسکن برای اقشار کم توان و توجه به ارزش های بومی در بکارگیری تکنولوژی، بررسی شده است. به منظور بهبود عملکرد و ارتقای جایگاه احداث صنعتی ساختمان ها با توجه به معیارها و شاخص های کلیدی توسعه پایدار، راهکارهایی برای بهره گیری از قوت ها، برطرف نمودن ضعف ها، استفاده از فرصت ها و رفع تهدیدها ارائه شد.