نقش محبت در تبعیت از اهل بیت (ع) با تأکید بر آیه (31 سوره آل عمران)

برای رسیدن به کمالات معنوی، محبت اهل بیت (ع) امری لازم و حتمی است. زیرا که این محبت و مودت یک رابطه فطری و درونی است که خداوند متعال نیز در قرآن عظیم الشأن از این نوع رابطه سخن گفته است. اما نکته حائز اهمیت این است که هر چقدر ما انسان ها بتوانیم در درون خود بر این محبت بیفزاییم و در وجود خودمان نقش آن را پررنگتر کنیم، پس در نتیجه این تبعیت و همراهی در ما بیشتر خواهد شد. ما آدمیان اغلب از اشخاص مورد محبت خود الگو می گیریم و آن ها را به نوعی در زندگی خود سرمشق قرار می دهیم، این جاست که ما شیعیان تلاش می کنیم این مودت و محبت را نسبت به اهل بیت عصمت و طهارت (ع) داشته باشیم و آن را در عمل و رفتار خود بروز و ظهور دهیم. و نشانه وجود این محبت، تبعیت از اهل بیت (ع) است. مسلمانان از کنار هم قرار دادن آیات و روایات پی می برند که بهترین مصداق برای دوست داشتن خدا، دوستی با خاندان محمد و آل محمد (ع) است، که تبعیت ثمره آن می باشد. در این پژوهش کیفی، مطالب به روش کتابخانه ای گردآوری می شود و با روش تحلیل مضمون به اهداف می رسیم. هدف این پژوهش این است که محبت چگونه می تواند در تبعیت موثر باشد و کارکرد آن به چه صورت می باشد. جامع آماری ما در اینجا تفاسیر شیعه و اهل سنت و تحلیل محتوایی مطالب در تفاسیر می باشد.