• جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1397/02/22
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1397/02/22
    • تعداد بازدید: 407
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -

    در این مطالعه فراوانی خشک سالی های ایستگاه هواشناسی تبریز با توجه به اطلاعات دوره آماری 1951 تا 2010 از یک سو و مقادیر بارش های ماهانه و تبخیر تعرق پتانسیل از سوی دیگر، بررسی شده است. مشخصه های خشکسالی با شاخص اکتشاف خشک سالی محاسبه شد. برای تخمین et0، از روش فائو –پنمن مانتیس استفاده شد. برای تحلیل فراوانی مشخصه های خشکی، ابتدا مقادیر rdi مشاهداتی به دست آمد. آن گاه دوره های خشکی بر اساس جدول کلاس های خشکی مشخص شد. سه مشخصه اصلی خشکی شامل طول مدت دوام، شدت و بزرگی برای هر دوره خشکی محاسبه شد و بیش ترین مقدار هر مشخصه در طول دوره آماری به دست آمد. سپس از بین 65 توزیع آماری، یکی از توزیع ها که مقادیر اولیه rdi را بهتر توجیه می کرد انتخاب شد و پارامترهای توزیع با روش حداکثر درست نمایی محاسبه گردید. آن گاه با روش مونتکارلو، تعداد 500 سری مصنوعی که هر یک شامل 59 داده مصنوعی (برای 59 سال آمار موجود) شاخص اکتشاف خشکی بود، شبیه سازی شد. فرآیند محاسبه حداکثر مقدار مشخصه های خشکسالی برای هر سری تکرار شد. میانگین هر مشخصه در 500 سری به دست آمد. آنگاه سه سری برای مقادیر حداکثر مقدار هر مشخصه به طول 500 تشکیل و بهترین توزیع آماری به روش مشابه به دست آمد. تحلیل فراوانی برای هر سری انجام شد و نتایج نشان داد که به طور متوسط حداکثر طول مدت دوام خشکسالی در تبریز هشت سال و مقدار آن با دوره برگشت 100 سال، معادل با 10 سال است. هم چنین، به طور متوسط حداکثر شدت خشک سالی در تبریز معادل 6.98- و مقدار آن با دوره برگشت 100 سال، معادل 13.75- است. ضمناً به طور متوسط، حداکثر مقدار مشخصه بزرگی خشک سالی در تبریز معادل 1.2- و مقدار آن با دوره برگشت 100 سال، معادل 3.07- است.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها
مقالات جدیدترین ژورنال ها