مطالعات تطبیقی نقوش محراب مسجد جامع مرند با نگاره های شاهنامه بزرگ ایلخانی

ایلخانان پس از تصرف ایران، هنر سلجوقی را به خدمت گرفته و با ایجاد تحولاتی، آن را به شکوفایی رساندند. یکی از هنرهای وابسته به معماری این دوره، هنر گچبری است؛ که آثار زیادی از آن در قالب تزئینات معماری به جای مانده است. محراب مسجد جامع مرند آخرین محراب ساخته شده توسط ایلخانان می باشد که در سال 731 (ه.ق) به امر سلطان ابوسعید بهادرخان بنا گشته است. نقوش استفاده در تزئینات گچبری این محراب شباهت زیادی با نقوش استفاده شده در عناصر معماری نگاره های شاهنامه بزرگ ایلخانی دارد که در سال های (735-730 ه.ق) به تصویر کشیده شده است. در این پژوهش با مطالعه نقوش به کار رفته در محراب مسجد جامع مرند، تاثیرگذاری یا تاثیرپذیری آن با شاهنامه ایلخانی به صورت تطبیقی مورد بررسی قرار گرفته است. محور اصلی این پژوهش، طرح ها و نقش های تزئینی استفاده شده در محراب مسجد جامع مرند و نگاره های شاهنامه بزرگ ایلخانی می باشد. بر همین اساس ابتدا ویژگی های بصری نقوش به کار رفته در این محراب به همراه عناصر معماری 10 نگاره از شاهنامه بزرگ ایلخانی، بررسی شده و سپس با دسته بندی طرح ها، نقوش هندسی و نقوش گیاهی به دست آمده در هر دو نمونه مورد پژوهش، یافته های مذکور به صورت تطبیقی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. روش پژوهش به صورت تحلیل و توصیفی بوده و روش یافته اندوزی در آن به صورت کتابخانه ای و میدانی است.