بررسی و شناسایی کیفیت سنگدانه های بتن در برابر زلزله در شهرستان میانه

توده اصلی بتن را سنگدانه های درشت و ریز تشکیل می دهد و فعل و انفعالات شیمیایی بین آب و سیمان سبب می شود که شیرهای اطراف سنگدانه ها را پوشانده و باعث یکپارچگی شدن و چسبیدن آن ها به یکدیگر گردد. این سنگدانه ها اسکلت اصلی بتن را تشکیل داده و نیروی وارد بر بتن را تحمل می کنند. آب نیز در این مخلوط موجب ایجاد واکنش شیمیایی در سیمان می شود که سخت شدن مخلوط بتن را پس از طی دوره حدود 28 روز و رسیدن به مقاومت نهایی بتن را به همراه دارد. شن و ماسه حدود 75 درصد مخلوط بتن و مابقی را خمیر سیمان و درصد بسیار کمی از آن را هوا تشکیل می دهد. بدیهی است ماده متشکله که چنین درصد بزرگی از بتن را تشکیل می دهد،باید نقش مهمی در خواص بتن تازه و سخت شده داشته باشد. در واقع سنگدانه مصرفی باید تا حد امکان خواص مورد انتظار از بتن را دارا باشد. برای بررسی بتن و بالاخص کیفیت سنگدانه های آن، استفاده از روش پتروگرافی و پترولوژی می باشد و در این مطالعه سعی براین است که با استفاده از این روش کیفیت سنگدانه ها در برابر زلزله سنجیده شود و نتایج حاکی بر این امر است که با توجه به دگرگونی های داخل زمین، سنگ ها شکل مقاومتی به خود گرفته و هر یک به اشکال مختلف دارای اهمیت می باشند. وجود آهک در داخل سنگ ها موجب بروز تردی و درنتیجه مقاومت اندک در برابر لرزه می گردد. در همین حالت اشکال مختلف سنگ ها شکل گرفته با توجه به نوع آهک قابلیت ترد و یا شکل پذیری آن دارای اهمیت خواهد بود. سنگه ای دگرگونی معمولاً به علت مقاومت مولکولی بالا قابلیت بالای مقاومت خستگی را دارند. مبحث دیگر حاکی از آن است که طریق خرد شدن این نوع از سنگ ها تأثیر بسزایی در مقاومت آن ها دارد. بدین صورت که سنگ های ریزتر قابلیت حلالی بهتر داشته و سنگ های درشت قابلیت کم تری در حلالیت دارند.