شراب نوشی مغولان و تاثیرات متقابل آن

قوم بیابانگرد و وحشی مغول با مجموعه ای از آداب و عادات مخصوص به خود به ایران وارد شدند و در آن سکنی گزیدند. برخی از این آداب و عادات به تدریج در فرهنگ غنی این سرزمین مستحیل گشت و برخی دیگر با تغییراتی کم و بیش، باقی ماند. یکی از این عادات، شراب نوشی افراطی آنان بود که نه تنها از بین نرفت بلکه به شکلی گسترده تر ادامه یافت بطوری که مسلمان گشتن آنان نیز، تاثیری بر این عادت دیرینه نگذاشت و بسیاری از خانان مغولی بر اثر افراط در باده نوشی در جوانی از دنیا رفتند. آنان به تدریج علاوه بر نوشیدنی های سنتی خود، شراب های متنوع دیگری را نیز می نوشیدند ولی رسوم سنتی شراب نوشی مانند «کاسه گرفتن» ادامه داشت هرچند وسایل و ظروف مجلل و گرانقیمت جای ظروف ساده و ابتدایی شراب خواری آنان را گرفت.