نقاشی و سینما در آندری روبلف (1966) ساخته آندری تارکوفسکی

انسان از دیرباز با دو مسئله درگیر بوده و زیسته است؛ تصویر و روایت. از طرفی انسان امروز می داند که انسان های نخستین به ترسیم و تصویر علاقه داشته اند یا از سر جبر تن به این کار داده اند و هم چنین قصه، قصه گویی و به طور کلی روایتگری جایگاهی ویژه در زندگی او داشته است. کتاب ها، لوح ها، تصاویر حیوانی و انسانی در غارها، موجب آگاهی انسان از گذشته اش بوده است. نقاشی به عنوان یکی از نخستین هنرهای شناخته شده، جایگاهی مهمی در تولد و حتی ادامه حیات یکی از آخرین هنرهای بشری به نام سینما دارد. رابطه، شباهت و تفاوت های این دو هنر نه تنها جذاب، بلکه هنوز هم بحث برانگیز است. هر دوی آن ها هم بر دیگر هنرها تاثیر گذاشته اند و هم موجب تحول همدیگر شده اند. پژوهش حاضر تلاش دارد رابطه آن ها را در ابتدا در نگاهی کلی بررسی کند و سپس یکی از آرار سینمایی آندری تارکوفسکی به نام آندری روبل را واکاوی کند. آندری روبلف به عنوان یک راهب- شمایل نگار روسی قرون وسطی در تاریخ هنر چهره ای شناخته شده اما مرموز است. زندگی و آثار او به اندیشه های تارکوفسکی که دغدغ های متافیزیکی و دینی منحصربه فردی داشته، نزدیک است. سینمای تارکوفسکی در عین حال که به شاعرانه و نقاشی گونه، مشهور است، در این فیلم به طور مستقیم به شخصی ترین و حرفه ای ترین علایقش نزدیک می شود. پژوهش حاضر به چگونگی ارتباط نقاشی و سینما و جایگاه تصویر سینمایی در نقاشی و حضور نقاشی در کادر سینمایی، می پردازد.