بازنگری مدارس در راستای تقویت روابط اجتماعی

چنانچه بتوانیم تعریف درستی از مدرسه در جامعه شهری داشته باشیم، مدرسه را می توان به عنوان عضو هویت بخش محله در نظر گرفت و نقش قابل توجهی در مشارکت اجتاعی ایفا می کند. در گذشته مدارس در کنار مساجد تعریف خاصی به عنوان عنصر اصلی محلات داشتند. با گذشت زمان و پیشرفت صنعت و افزایش نیاز به مدارس از تعریف انسانی در این عنصر غفلت شده و با روند رو به رشد شهر نشینی و روند افزایشی نیاز به مدارس، در ساخت این گونه مناطق از تعریف انسان غفلت شده و او را جزئی. چون سایر اجزا در نظر می گیرند. اکنون با گسترش محلات و بی هویت شدن و غفلت از انسان در ساخت مدارس نیاز به بازنگری در طراحی و ساخت مدارس می باشیم. در این پژوهش، با هدف بررسی نقش مدرسه اجتماعی در ارتقا فرهنگ محلات، مدارس به عنوان یکی از عناصر اصلی محلات که نقش موثری در روابط اجتماعی ایفا می کنند در نظر گرفته می شود. با این دیدگاه مدارس در محلات به عنوان عامل هویت مندی عمل می نمایند که سعی در تحکیم روابط محله ای دارند برای نیل به اهداف مورد نظر با روش اسنادی به بررسی منابع موجود در این زمینه پرداخته می شود. با مطالعه منابع کتابخانه ای در حوزه های علوم رفتاری، روان شناسی، جامعه شناسی و پدیدارشناسی در زمینه فضا، مکان و انسان از طریق استدلال منطقی و بررسی نتایج مطالعاتی مورد نظر به احکامی در جهت مدارس اجتماعی هویتمند دست می یابیم. هدف اصلی مدارس اجتماعی مشارکت مدرسه، خانواده و اجتماع است. برنامه های مدارس اجتماعی تأثیر مستقیمی بر دانش آموزان و جامعه دارد. با تعریتف عوامل هویت زا در مدارس و مکان یابی مناسب با هدف ایجاد محور فرهنگی هویت مند در محتلات گترایش به مدارس به عنوان کانون فرهنگی و اجتماعی افزایش می باید و افراد نسبت به مدارس حس تعلق پیدا می کنند.