تحلیل گفتمان دیپلماسی عمومی و رسانه ای ایران و آمریکا طی سال 1390 الی 1393

دیپلماسی عمومی به دلیل افزایش نقش بازیگران متعدد در تعاملات بین المللی نسبت به دیپلماسی کلاسیک و سنتی جایگاه ویژه ای در نظام بین الملل یافته است. توسعه فن آوری نوین اطلاعات ابزار دیپلماسی کلاسیک را که بر مبنای قدرت سخت بود تغییر داده و گستره جدیدی بنام سیاست هوشمند که از عناصر فرهنگی، رسانه ای، ورزشی، افکار عمومی، اینترنت، شبکه های اجتماعی تشکیل شده است را بر روی رهبران، سیاستمداران، خبرنگاران، دانشجویان و نهادهای دولتی و غیر دولتی باز کرده است. به جرات می توان گفت روزی نیست که فضای دیپلماسی عمومی و رسانه ای شکل گرفته بین دو کشور ایران و آمریکا دست مایه یک گزارش خبری، فیلم، مصاحبه، مستند، سرمقاله و تفسیر خبری در روزنامه ها، شبکه های خبری، رادیو و تلویزیون، نشریات داخلی و بین المللی و شبکه های اجتماعی اینترنتی نباشد. اگرچه روابط دو کشور فراز و نشیب های بسیاری را طی چند دهه اخیر پشت سر گذاشته است، معهذا رویدادهای رسانه ای و تحولات سیاسی که طی 2 سال اخیر شروع گردیده، بی سابقه می باشد. طی دو سال اخیر گفتمان شکل گرفته در زوایای پنهان و آشکار اکثر متون خبری، مصاحبه ها و فیلم های سینمائی و رویدادهای خبری که جهت اقناع افکار عمومی از سوی دو کشور منتشر می شود، قابل مشاهده است. آیا گفتمان جدید از حالات گفتمان هژمونیک سابق خود دور گشته و شکل جدیدی از آن در حال ظهور است.