شناخت کافر ذمی، معاهد و مستأمن و حقوق مدنی آنان در اسلام با رویکردی بر نظرات امام خمینی (ره)

با گسترش روابط بین المللی، بسیاری از دول جهان با یک دیگر در روابط سیاسی، فرهنگی و تجاری هستند، همان گونه که بسیاری از کشورهایی که با ایران در تبادل هستند را جوامع غیرمسلمان تشکیل می دهند. با توجه به تعاریفی که اسلام و فقها از کفر داده اند کشور های غیرمسلمان هر یک به گونه ای مصداق کفر محسوب می شوند ولی تا زمانی که با مسلمین وارد جنگ نشده اند رعایت حقوقشان بر ما الزلمی است. کفر به معنای پنهان کردن و ایمان نیاوردن و کافر یعنی کسی که وحدانیت خدا یا یکی از ضروریات دین را انکار کرده و به آن ایمان نیاورده است. مصادیق مختلف کافر شامل: کافر اهل کتاب (یهودی، مسیحی، زرتشتی) و کافر مشرک (غیر اهل کتاب) و مرتد میباشد؛ که هرکدام از دو گروه اول خود به سه دسته ذمی، معاهد، مستامن و حربی تقسیم می شوند و مرتد نیز به دو نوع مرتد ملی و مرتد فطری قابل تقسیم است. ازجمله حقوق کفار در اسلام حقوق مدنی است که شامل نکاح، وصیت و ... می باشد. بر اساس آرا اکثر فقها ازجمله امام خمینی (ره)، نکاح مرد مسلمان با زن غیرمسلمان جایز است؛ اما فقهای مذهب امامیه، نکاح با زنان اهل کتاب را جایز و با غیر اهل کتاب را باطل می دانند. نکاح زن مسلمان با مرد کافر به اتفاق آراء فقها، چه به صورت منقطع و چه دائم حرام و باطل است. در وصیت نیز مسلمان بودن وصی شرط دانسته شده است ولی اکثر فقها ازجمله امام خمینی (ره) وصیت بر کافر ذمی و مرتد ملی را جایز شمرده اند، درصورتی که مال از چیزهایی نباشد که به ملکیت کفار درنمی آید؛ مانند مصحف. هم چنین وصی قرار دادن کافر از آن جهت جایز نیست که در وصایت نوعی ولایت وجود دارد و وصی قرار دادن کافر به سبب تسلط کافر بر مسلم باطل است. در نهایت برای غیرمسلمانانی که در جامعه اسلامی زندگی کرده و با آن پیمان دارند حقوق و وظایفی تعیین شده که موجب زندگی مسالمت آمیز میان کفار و مسلمین گردد.