نقش اقلیم خراسان در مطالعه فرهنگ و ادبیات فارسی

هدف مقاله حاضر آن است تا نشان دهد سرزمین کهن خراسان در ماندگاری و گسترش زبان فارسی سهم بسزایی داشته است. زیرا زبان و خط فارسی پس از حمله اعراب مسلمان به ایران دچار انحطاط گردید. اعراب زبان وخط فارسی را مانع نشر و رواج قرآن می شمردند، به همین سبب هرجا که در شهرهای ایران به خط و زبان و کتاب و کتابخانه برخوردند، آن را از بین بردند. رفته رفته مردم امّی ماندند و از خط وکتابت بی بهره گشتند و اخبار آن ها اکثرا فراموش شد و از میان رفت. ولیازقرن سوم هجری با ضعیف شدن حکومت مرکزی دربغداد و روی کارآمدن سامانیان درخراسان و توجه آن ها به فرهنگ و زبان فارسی و تشویق شاعرانی چون رودکی، فردوسی و... خط و زبان فارسی و فرهنگ ملی ایرانی جانی تازه گرفت. دوره سامانیان دوره رواج وتثبیت نظم و نثر فارسی است. سامانیان بسیار فرهنگ دوست بودند و مخصوصا به فرهنگ ملی توجه داشتند. و بدین گونه بود که زبان فارسی پس از دو قرن خاموشی دوباره در سرزمین خراسان زنده شد و در سراسر ایران گسترش یافت. روش این تحقیق مطالعات کتابخانه ای می باشد. در پایان پیشنهاد می شود، با گسترش مطالعه در مورد تاریخ ادبیات ایران، به خصوص درمنطقه خراسان و آشنایی با شاعران بزرگی چون رودکی، دقیقی، فردوسی و آثار ماندگاری هم چون شاهنامه که شهرت جهانی دارد، نقش منطقه خراسان درپیکره ادبیات و زبان فارسی برهمه دوستداران زبان و ادب فارسی آشکار شود.