چگونگی تجلی معماری پایدار در معماری سنتی مناطق کویری ایران

توسعه پایدار تغییری محیط مدارانه در استفاده از منابع طبیعی و سمت گیری توسعه فناوری است تا با نیازهای حال و آینده سازگار باشد. در معماری پایدار- که در برگیرنده مفاهیم و اصول توسعه پایدار در حوزه معماری است- ساختمان نه تنها خود را با شرایط اقلیمی منطقه تطبیق می دهد، بلکه با بهره گیری از اقلیم ساختمان که تاکید بر قابلیت تلفیق ساختمان با عوامل محیطی دارد، سعی در نیل به کیفیات فضایی، کالبدو فرم مناسب در طراحی معماری دارد. کشور ایران به دلیل تنوع اقلیمی بسیار، نیاز به انجام مطالعات بسیاری در زمینه ی معماری همساز با اقلیم مخصوص خود را دارد و طراحی مطلوب با کم ترین آثار زیست محیطی در هر اقلیم، نیاز به درک چالش هایی دارد که معماری برای رسیدن به پایداری، با آن دست به گریبان بوده است. معماری سنتی ایران، سرشار از نکاتی است که ممکن است گاهی گوشه ای از آن کشف و مورد توجه قرار گیرد. لذا بزرگ ترین ویژگی معماری سنتی همه جانبه نگری و نکته سنجی های علمی، فنی و اجرایی در جهت ایستایی و پایداری غیرقابل تردید است. از این رو در این مقاله، با تحلیل و مطالعه شرایط اقلیمی در بافت های سنتی شهرهای کویری ایارن و فنون طراحی و ساخت و هم چنین نتایج تحقیقات قبلی در این حوزه و بررسی موضوعات هم چون پایداری، معماری سنتی و اصول طراحی پایدار پرداخته شده است و سپس با تطبیق این دو حوزه نتایج به دست آمده حاکی از این است که معماری سنتی مناطق کویری همسو با الگوهای معماری پایدار بوده و می تواند الگویی برای معماری امروز باشد.