سنجش مدیریت شهری در بافت های فرسوده شهری شیراز

مدیریت شهری در بافت های فرسوده شهری در فرایند زمانی بسیار زیاد تشکیل گردیده و تکوین امروزه در پیشرفت های تکنولوژی حاضر و توسعه شهرها گرفتار گردیده است. اگرچه بافت های فرسوده در سالیان گذشته به مقتضای زمان دارای عملکردهای متفاوتی و سلسله مراتب خاصی بوده اند ولی امروزه از لحاظ عملکرد و ساختار دچار نقصان می باشند و آنگونه که می توان جوابگوی مناسبی برای نیاز شهروندان در این گونه بافت ها نیستند؛ زندگی در چنین بافت هایی با ناامنی، افسردگی، هرج و مرج، اغتشاش و فقدان همکاری های اجتماعی همراه می باشد. بر این اساس یکی از امرهای بسیار تاثیرگذار شهر عصر کنونی بهسازی و نوسازی این گونه بافت ها می باشد. موضوع بهسازی در چند دهه گذشته مورد توجه برنامه ریزان و مدیران شهری قرار گرفته و کم و بیش نیز اقدام هایی صورت پذیرفته است ولی می توان گفت که خارج از سود آوری که در طرح های بهسازی و نوسازی شهری به آن ها نگریسته می شود. اکثر این طرح ها به انتهای کار خود نرسیده اند و با مشکلات فراوانی روبرو می باشند. از مشخصات این نوع بافت ها می توان به ریزدانگی بناها، عرض کم معابر، قدمت زیاد ابنیه، غیر مقاوم بودن بناها، متروکه شدن بعضی از ساختمان ها و... اشاره نمود. برای نظام مند نمودن این گونه بافت ها باید توجه مدیریت شهری به این گونه بافت ها معطوف باشد. و مدیریت شهری می تواند با شناخت تنگناها، فرصت ها، نیازها و احیای بافت فرسوده از طرق گوناگون به محیطی مناسب برای سکونت شهروندان اقدام نمود.