تحلیلی بر ویژگی های معماری ارگانیک و نقش آن در معماری پایدار (نمونه موردی خانه کافمن)

مفهوم سبک ارگانیک همانند بسیاری از دیگر مفاهیم به کار گرفته شده در معماری از رشته های دیگر وام گرفته شده،و زمانی که برای معماری و ساختمان به کار می رود، تعیین حدود آن مشکل است. این مفهوم، روابط هماهنگ بین کل و جز را در خود جای می دهد. اما هم چنین با فرآیندهایی طبیعی هم چون تولد و رشد و مرگ ارتباط دارد. از رویکردهای نوین در طراحی معماری قرن بیستم معماری ارگانیک بود که بیان می کرد ترکیب ساختمان با طبیعت و نه تحمیل ساختمان بر طبیعت. مشخصه ی مربوط به اشکال و فرم های ارگانیک خطوط کناره ی نمای نامنظم است، که به نظر می رسد به خطوط کناره ی نمای گیاهان یا حیوانات زنده شباهت دارند. تاثیرات عصر ارتباطات و صنعتی شدن جوامع بر فضاهای معماری کاملاً مشهود است و هر روز فرم ها و طرح های متفاوتی را در معماری شاهد هستیم، طرح ها و فرم هایی که شاید با توجه به یک سری شرایط و ضوابط و یا بدون توجه به شرایط خاص و صرفاً به علت فرم های جالب توجه یا تقلید صرف ساخته می شوند. اما امروز با توجه به کاستی ها و معضلات که در زمینه حفظ استفاده بهینه از انرژی با آن مواجه هستیم و هم چنین توجه به بهینه سازی فضاهای معماری و تغییر نیازهای عملکردی ما از معماری باید به سوی تعریف نوینی از خلق بناها با عنوان "معماری پایدار" باشیم و برای کاربردی تر کردن آن باید اصول کلی این نوع معماری شناخته شود. از آن جایی که هیچ بنایی را نمی توان بصورت مطلق و صد درصد پایدار دانست، باید فضاهایی خلق شوند که به صورت نسبی به این اصول نزدیک باشند، و یک محیط پاک و سالم بر اساس بهره برداری موثر از منابع طبیعی و اصول اکولوژیکی خلق شوند. این پژوهش می کوشد تا با بررسی کتابخانه ای اسنادی پیرامون ویژگی های معماری ارگانیک و تاثیر آن بر معماری پایدار و ارائه راهکارهایی جهت بهبود طرح های معماری قدم بردارد.