تحلیل تاثیر سرزندگی بر بافت های تاریخی با تاکید بر ایجاد غنای حسی (نمونه موردی: محله عبدالله بانو شوشتر)

امروزه بافت های تاریخی دچار افول کیفیت های محیطی بالاخص سرزندگی گشته اند. این بافت ها با توجه به گذشت زمان گاها رو به فراموشی سپرده شده و این می تواند نشات گرفته از تغییر کالبد، تناقض کاربری ها با مکان و فعالیت های نادرستی باشد که به واسطه شرایط موجود بر آن ها تحمیل گشته است. برای ایجاد حس نشاط متاثر از گذشته، میتوان با ایجاد غنای حسی (بصری، شنوایی، بویایی و بساوایی) موجب سرزندگی در این بافت ها شد. در این پژوهش با روش توصیفی –تحلیلی- موردی و هم چنین با بررسی کیفیت های به دست آمده در راستای قوت، ضعف، فرصت و تهدیدها (جدول swot)، کنکاش رفتاری و مصاحبه با ساکنان حوزه مداخله (شوشتر- محله عبدالله بانو- حد فاصل میدان آبشار تا خانه مرعشی) و با تاکید بر درک غنای حسی موجود به برداشت عاطفی میدانی (تحرک منظر، آواها، بوها و ..) و عکس برداری و پیاده روی درساعات متفاوت از روز در بافت، پرداخته شده است. و در آخر با بررسی (کیفیت های به دست آمده) به استراتزی های پیشنهادی (طی ارایه جدول توسط نگارندگان) برای ایجاد سرزندگی در پی ساماندهی بافت های تاریخی با تمرکز برروی ایجاد غنای حسی شده است.