بررسی تأثیر الیاف ژئوتکستایل در بهبود مقاومت فشاری و سایشی بتن های نانوسیلیس و کاربرد آن در سرریز سدها

بتن پرمصرف ترین ماده معدنی در دنیا پس از آب است. در طی سالیان اخیر، نوع و کیفیت مصالح بتنی، نحوه ساخت، فراوری و مواد افزودنی مورد استفاده در آن، پیشرفت های چشمگیری را تجربه نموده و به موازات آن شناخت بیشتری راجع به رفتار شیمیایی و عملکرد بتن به دست آمده است. در سال های اخیر استفاده از بتن الیافی (frc) به طور چشم گیری افزایش یافته است. آن چه موجب به وجودآمدن گستره وسیع استفاده از الیاف پلی پروپیلن در بتن می شود، خواص فوق العاده فیزیکی و مکانیکی آن ها نسبت به وزنشان؛ هم چون استحکام، تراکم پذیری، نفوذپذیری، مقاومت کششی بسیار بالا، مقاومت بالا در برابر ساییدگی و... در تحمل تنش ها و تغییرشکل های نسبی است. در این مقاله خواص بتن نانو سیلیس حاوی الیاف پلی پروپیلن، از طریق انجام آزمایش ها مورد بررسی قرار می گیرد. مقاله یک کار آزمایشگاهی برای پیش بینی تقویت مقاومت فشاری و سایشی با توجه به موقعیت های محدود شده و عمر بتن، برای طیف گسترده ای از مقاومت های بتنی را ارائه می دهد. نتایج آزمایش ها نشان می دهد که استفاده از الیاف پلی پروپیلن می تواند مقاومت فشاری و سایشی بتن را تقویت کند.