ارزیابی اجرای سیاست مسکن مهر و سنجش میزان رضایت از زندگی با تأکید بر دیدگاه شهروندان (نمونه موردی: مسکن مهر گلبهار)

رشد سریع شهرنشینی پس از انقلاب صنعتی، دولت ها را در تأمین مسکن شهرنشینان ناتوان ساخته است. برای عملکرد صحیح مسکن و واحدهای مسکونی در هر منطقه از کشور، بایستی واحدهای مسکونی با خصوصیات سنتی و خلق و خوی مردم، وضعیت آب و هوایی منطقه، تعداد افرادی که در واحدهای مسکونی سکنی می گزینند، جنس ساختمان واحدهای مسکونی و نیازهای افراد خانوار از یک مسکن راحت که با خصوصیات اجتماعی و اقتصادی آن ها وفق دهد، منطبق باشد. ایجاد واحدهای مسکونی بایستی با تغییرات رونق زندگانی مردم و با امکانات اقتصادی مملکت، چه از نظر میزان سرمایه گذاری دولت در بخش مسکن و چه از نظر سایر منابع مانند: میزان زمین، نیروی انسانی، مصالح ساختمانی و ... هماهنگ باشد. تأمین مسکن اقشار کم درآمد یکی از مسائل عمده در نظام برنامه ریزی کشورهای مختلف و بهویژه کشورهای در حال توسعه است. در اصول 31 و 43 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران «داشتن مسکن متناسب با نیاز، حق هر فرد و خانواده ایرانی» دانسته شده و هم چنین در این زمینه اولویت به اقشار محروم و کارگران داده شده است. طبیعتاً هر یک از دولت ها نیز به تبیین سیاست ها و راهبردهایی در زمینه ساماندهی بازار مسکن و با تمرکز بر تأمین مسکن به ویژه برای اقشار کم درآمد پرداخته اند؛ سیاست هایی چون واگذاری زمین رایگان دولتی، فروش متری مسکن، واگذاری مسکن به صورت اجاره به شرط تملیک، حمایت از انبوه سازان، حمایت از مسکن اجاره ای، واگذاری حق بهره برداری طولانی مدت از زمین و... . پژوهش حاضر از نوع کاربردی است و روش انجام پژوهش توصیفی تحلیلی است. هم چنین روش گردآوری اطلاعات به صورت میدانی است. محور و اساس کار در این پژوهش استفاده از پرسشنامه و روش مصاحبه است.