مدیریت هدایت و دفع آب های سطحی شهری، نمونه موردی: منطقه 1 شهر شیراز

امروزه با توسعه شهرنشینی و گسترش شهرها موضوع مدیریت حوزه های شهری بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. شهرسازی باعث بهم زدن تعادل اکولوژیک حوزه ها، روند پایدار هیدرولوژیکی و افزایش نفوذ ناپذیری آنان شده است. پیامد این تغییرات افزایش رواناب سطحی و خطر بروز سیل زدگی در شهر ها است. سیل زدگی شهرها، خسارات و زیان های فیزیکی، صرف هزینه های اضطراری و خسارات وارد بر بهداشت و تندرستی را دربر دارد. رشد سریع جمعیت توسعه شهری و صنعتی شدن جوامع نیز این مشکلات را تشدید می نماید. زیرا تاثیرات نامطلوبی بر هیدرولوژی حوزه آبخیز داشته و سبب تشدید سیلاب ها و افزایش آلودگی در قسمت های پایاب جریان پایه می گردند. کاهش پیامدهای تبعات زیانبار مذکور معمولاً با طراحی صحیح و تأمین ظرفیت کافی شبکه های جمع آوری و دفع آب های سطحی قابل تحقق است. لذا آگاهی از جنبه ها و جهات متنوع مشکلات سیل گیری و سیلزدگی یکی از نخستین گام های اساسی برای مقابله منطقی با طغیان ها به طور اعم و سیلاب های شهری به طور اخص است. ابزار کار بصورت پرسشنامه است. 28 سوال پرسشنامه در چهار بعد (فنی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی) طراحی شده است. در این پرسشنامه ضریب آلفای کرونباخ کل پرسش نامه 0.826 بدست آمد که براساس مقیاس درجه بندی پنج گزینه ای (خیلی کم، کم، متوسط، زیاد و خیلی زیاد) استفاده شده است. تحلیل های استنباطی حاصله از داده های آماری (آزمون فریدمن و آزمون t) نشان می دهد زهکشی آب های سطحی در منطقه یک شیراز بیشتر از طریق جوی و باغچه، چاهک نفوذ آب وحفر چاه عمیق صورت می گیرد. مدیریت جمع آوری و هدایت آب های سطحی در منطقه یک شیراز از دیدگاه فنی، اجتماعی و اقتصادی در حد متوسط جهانی و از نظر زیست محیطی زیر متوسط جهانی می باشد که در راستای بهبود این کاستی ها پیشنهاداتی مطرح شده است.