بررسی اثر اضافه کردن افزودنی معدنی و صنعتی به مخلوط آسفالتی و تأثیر آن بر پدیده ی عریان شدگی

روسازی راه، سازه ای است صلب یا ارتجاعی که روی بستر طبیعی و یا اصلاح شده ی راه، با هدف بوجود آوردن یک سطح هموار و در عین حال با ایمنی کافی برای استفاده کنندگان از راه و فرودگاه احداث می گردد. هدف اصلی از اجرای روسازی، کاهش تنش های ناشی از بار چرخ خودروها به میزان قابل تحمل برای خاک بستر با افزایش سطح باربر می باشد. از میان انواع روسازی صلب و ارتجاعی به دلیل وجود منابع سرشار نفت و تولید قیر نسبتاً ارزان در کشور امروزه اغلب از روسازی های انعطاف پذیر در احداث راه های بین شهری و خیابان های درون شهری استفاده می گردد. هزینه بالای ساخت راه، مهندسان را بر آن داشته است تا با ترمیم راه های در آستانه خرابی، هزینه ها را به حد قابل توجهی کاهش دهند. یکی از خرابی رایج در روسازی آسفالتی حساسیت رطوبتی مخلوط آسفالتی می باشد که در نتیجه آن عریان شدگی رخ می دهد. عریانشدگی به عنوان یک خرابی رایج روسازی شناخته می شود که سبب جدایی قیر و سنگدانه ها می شود. این خرابی در اثر پیوند ضعیف بین سنگدانه و قیر رخ می دهد. تراکم تحت بارگذاری، ویژگی های سنگدانه و قیر و مشخصات افزودنی های ضدعریان شدگی درون مخلوط آسفالتی، می تواند این مشکل را برطرف کند. هدف این مطالعه که براساس روش توصیفی تدوین گشته است، بررسی اثر افزودنی های مختلف ضدعریان شدگی روی مخلوط های آسفالتی می باشد. نتایج نشان داده است که اضافه کردن افزودنی ها حساسیت رطوبتی مخلوط آسفالتی را کاهش می دهد. هم چنین، آهک بهترین عملکرد را در مقایسه با سایر افزودنی ها در تقابل با عریان شدگی دارد.