بررسی مفاهیم معماری پایدار در خانه های چهار اقلیم ایران

به واسطه انقلاب صنعتی و پیشرفت تکنولوژیکی در استخراج منابع فسیلی و رفع نیازهای سرمایشی و گرمایشی ساختمان ها، معماری بدون توجه به آلودگی و محیط زیست به سمت استفاده بیش تر و بیش تر از این منابع سوق داده شد و رفته رفته روش ها و راه حل های سنتی و بومی سازگاربا طبیعت فراموش شد. بدیهی است که زندگی، کار، تفریح، استراحت و غیره فعالیت هایی است که در فضا های طراحی شده توسط معماران صورت می پذیرد و از آن جا که نقاط ضعف وقوت یک ساختمان بر زیست بوم جهان تاثیر می گذارد، وظیفه حساسی بر عهده معماران است. در سده های گذشته که این تجهیزات وجود نداشت، معماران می بایست با استفاده ازمصالح محلی و بکارگیری عناصر اقلیمی، با عوامل نامساعد طبیعت هم زیستی ایجاد نموده و به نحوی شرایط آسایش در داخل ساختمان ها را فراهم می کردند. معماری بومی که بخش عمده ای از مناطق ایران را به خود اختصاص داده، در طول زمان مورد بی توجهی قرار گرفته و بیشتر بافت های ارزشمند آن از بین رفته است. لذا مطالعه ی تمهیدات بومی این نواحی می تواند ما را در دستیابی به اهداف عمده ی این پژوهش که صرفه جویی در مصرف انرژی، ایجاد آسایش حرارتی و اقلیمی و کاهش آلودگی های زیست محیطی و به حداقل رساندن هزینه تامین انرژی است یاری نماید.