بررسی اندیشه ها و سویه های فکری پیتر آیزنمن

پیتر آیزنمن یکی از معماران و نظریه پردازان مشهور قرن بیستم امریکا است. وی چهره ای پر هیاهو و جنجالی در معماری محسوب می شود. آثار حرفه ای اش در قالب فرم گرایی، دیکانستراکشن، آوانگارد متاخر، مدرن متعالی یا متاخر و دیگر گرایش ها هم چون فولدینگ محسوب می شود. تئوری های وی متاثر از افکار فردریش نیچه، مارتین هایدگر، نوام چامسکی، ژاک لاکان، ژان بودریار و ژاک دریدا می باشد. پیتر آیزنمن از معدود معمارانی است که در طراحی خود رابطه تنگاتنگی با فلسفه داشته و شاید محور اصلی طراحی وی ساختار فلسفی به حساب آید. وی معتقد است معماری امروز باید معماری آرمانی در شرایط امروز پیدا کند وی در این مورد از واژه اکنونیت استفاده کرد و معتقد است که معماری در هر زمان و مکان باید اکنونیت داشته باشد و متعلق به زمان و مکان حاضر باشد و از آنجایی که این قوانین قرار دادی هستند و نه طبیعی لذا بر هم زدن آن امکان پذیر است ولی تقابل این مفاهیم سنتی و نوین دچار نوعی بینابینیت می شود. از طرفی زیباشناسی آیزنمن زبانی مشترک بین فعالیت خلاقانه که از ذات، تجربیات، عواطف و استعدادهای او پدید می آید و مخاطبی که هنر او را می پذیرد. ما در مقاله حاضر به بررسی پنج تفکر آن پرداخته ایم که عبارتند از: اکنونیت، بینابینی، زیباشناسی، فولدینگ و پالمپسست. روش تحقیق مقاله حاضر توصیفی تحلیلی است که از روش استعداد منطقی با ابزار گردآوری اطلاعات کتابخانه ای اسنادی بهره برده است. آیزنمن از معماری برای به چالش کشیدن مخاطب استفاده می کند نه برای به آرامش رساندن آن ها. او هم مثل سقراط از خود راضی بودن را به نقد می کشد و ترجیح می دهد در برابر تناقص ها بایستد با دیالوگ بازی می کند و مدینه فاضله اندیشه ورزی دیگران را زیر سوال برده و نادانی را با خودیت انسان مواجه می کند.