بررسی تطبیقی اماکن مذهبی غرب گیلان و تاثیر آن بر توریسم مذهبی با تاکید بر هنرهای اسلامی

گردشگری خصوصاً گردشگری مذهبی در دنیای امروز یکی از بخش های مهم فعالیت های توریستی محسوب می گردد که در کنار آن فعالیت های اقتصادی، اکوتوریسمی و جاذبه های تاریخی نیز به چشم می خورد، مانند سفر حاجیان از سرتاسر دنیا به مکه مکرمه، این فعالیت ها از دیدگاه های مختلفی مورد توجه قرار گرفته است. در کشور ما بخصوص در زمان تعطیلات هم چون عید نوروز و تابستان که فصل گردش و مسافرت است. با توجه به اعتقادات مذهبی جامعه ایران، معمولاً حرکت زائران به شهرهای مقدس از جمله مشهد، قم و اماکان مذهبی در شهرها و روستاهای مختلف با انگیزه های معنوی بسیار زیاد صورت می پذیرد. این مسئله در استان گیلان آمیخته گی زیادی با بحث دانش بومی، اکوتوریسم، صنایع دستی، معماری و ... دارد. از آن جا که بخش اعظم مشکلات عقب ماندگی و توسعه نیافتگی اماکن مذهبی و ساکنان آن را به ناتوانی منابع معیشتی آن ها بر می گردد، گردشگری مذهبی با ایفای نقش تکمیلی در کسب درآمد و تنوع بخشی به منابع اقتصادی (با تکیه بر تقویت صنایع دستی) ضمن حل مسایل و مشکلات فوق می تواند به توسعه این اماکن و ثبات جمعیت آن نیز کمک نماید،از طرفیدر توسعه پایدار منطقه بدون آثار تخریب بر محیط زیست و با نگرش بومی اماکن مذهبی را می تواند بدنبال داشته باشد در این تحقیق به نگرشی اجمالی در زمینه صنعت توریسم (مذهبی) غرب گیلان، پراکندگی مکانی، بررسی زیر ساخت ها هم چنین طرح مباحثی مانند جاذبه های مذهبی و فرهنگی، امکانات بالقوه و بالفعل جذب توریسم، تنگناها و علل عدم توسعه بخش توریسم پرداخته شده. پژوهش حاضر با استفاده از روش مطالعات میدانی و کتابخانه ای- اسنادی به ارائه راهبرد در جهت توسعه گردشگری مذهبی و ایجاد فرصت های گردشگری در غرب گیلان و خصوصاً منطقه رضوانشهر پرداخته است.