بررسی نماهای زیستی و تأثیرات زیست محیطی آن در شهر

مفهوم پایداری در دهه 1970 میلادی، نتیجه آگاهی بشر نسبت به مسائل محیط زیست و مشکلات فرهنگی -اجتماعی و اقتصادی می باشد. یکی از مهم ترین اهداف توسعه پایدار، حفظ طبیعت و اصلاح نگاه به آن است و تجلی توسعه پایدار در حوزه محیط ساخته شده، معماری پایدار نامیده می شود. با اینکه نتایج بحران های امروزی به خوبی شناسایی شده اند ولی بسیاری از راه حل های ارائه شده نسبت به مشکلات محیطی در معماری پایدار، به نظر ناکارآمد و ناقص می آیند. چرا که با وجود ارائه راه حل هایی که در جهت رفع مشکلات محیطی بر می آید، اما رویکرد آن ها نسبت به طبیعت هم چنان گسسته است و ارزش همیشگی طبیعت احیا نشده باقی می ماند. به دلایل مختلف، امروزه پایداری یک رویکرد حائز اهمیت بین معماری و محیط زیست است. هر چند توسعه پایدار ریشه های اکولوژیکی و اقتصادی و فرهنگی- اجتماعی دارد، ولی با جستجو درباره معضلات پیشروی انسان معاصر و راه حل آن ها در معماری پایدار، نقش طبیعت هر چه بیش تر آشکار می گردد. در چالش های بحران انرژی و تغییرات اقلیمی، معماران شروع به توسعه رویکردهای جدیدی برای رسیدگی به تقاضای انرژی در ساختمان ها کردند. ساختمان ها بخش قابل توجهی از کل انرژی و انتشار کربن در سراسر جهان را تشکیل می دهند و نقش مهمی در شکل گیری استراتژی های توسعه پایدار بازی می کنند یکی از این رویکردها نماهای زیستی است که در دهه ی اخیر جایگاه مهمی را به خود اختصاص داده است. آن چه در این مقاله مورد توجه قرار گرفته است، معرفی انواع نماهای زیستی و مسئولیت زیست محیطی آن ها است.