بررسی تحلیلی اهمیت فضا در طراحی و معماری فضاهای کانون پرورش کودک

در عصر حاضر، منابع انسانی و سرمایه های فرهنگی، اجتماعی ارزشمندترین سرمایه هرکشوری محسوب می شوند و بالندگی و رشت به توانمندی شایستگی سرمایه های انسانی بویژه، به کودکان آنان وابسته است. اهمیت کانون های پرورش کودک در مکتب انسان ساز اسلام، از جایگاه و مرتبه بالایی برخوردار است، زیرا در آرمان های بلند این مکتب، انسان عصاره خلقت است و تمام امکانات پیدا و پنهان هستی در تسخیر او هستند تا او بتواند مسیر عبودیت الهی را با علم و آگاهی طی نماید. بنابراین توجه به عرصه آموزش و پرورش زیر بنای ساخت جامعه ای سالم است. از این رو امروزه معماری فضاهای آموزشی موضوع مورد بحث و مجادله در بسیاری از کشورها می باشد. و آنچه امروز آنان را بیش از هرزمانی بصورت پدیده ای پیچیده در می آورد، تعدد عوامل سازنده و روابط نامحدود میان آن ها و درعین حال کلیت آن هاست، بخشی از این عوامل مربوط به شرایط محیطی بویژه در سن 8 تا 12 به شدت بر میزان یادگیری و تفکر کودکان تأثیرگذار است. بی شک اهمیت فضا در طراحی فضاهای ایده ال کودکان و بررسی مکان های مورد علاقه آنان تأثیر بسزایی دارد، زیرا هنگامی که کودکان این تجربه را داشته باشند که مدرسه و کانون های آن ها واقعا بر اساس نیازهایی در ذهن دارند طراحی شده، آن ها به آن توجه می کنند و در آن برخورد و رفتار محترمانه تری و هم چنین تمایل بیشتری برای مشارکت در کارهای کلاسی از خود بروز می دهد. در واقع به نحوی یک معماری کودک محور در ساختار معماری اصلی تنیده می شود. این مقاله با هدف بررسی و تحلیل فضا در طراحی و معماری کانون های پرورش کودک تنظیم گردیده است. روش تحقیق به صورت کیفی توصیفی می باشد. پس از بررسی اثرات سازماندهی فضا بر روی یادگیری به شرح محیط آموزشی سالم پرداخته شده است که بدون تردید تأثیر بسزایی در طراحی معماری فضاهای آموزشی خواهد داشت.